การยุ่งกับรถของผู้คนคือรางที่สามใหม่ของการเมืองยุโรป แตะมันแล้วคุณจะเร่าร้อนเพียงแค่ขอให้นายกรัฐมนตรีเยอรมัน อังเกลา แมร์เคิ ลผู้ซึ่งกำลังดิ้นรนเพื่อหยุดยั้งคำสั่งห้ามใช้น้ำมันดีเซลของศาล หรือประธานาธิบดีเอ็มมานูเอล มาครง ของฝรั่งเศส ที่ถูกบังคับให้ปกป้องการขึ้นภาษีเชื้อเพลิงที่จุดประกายการประท้วงอย่าง รุนแรงไม่ใช่ว่านักการเมืองมีความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะทำให้ผู้มีสิทธิเลือกตั้งไม่พอใจ ค่อนข้างเป็นการบรรจบกันของปัญหา ตั้งแต่ความพยายามในการทำความสะอาดหมอกควันในเมือง แรงกดดันให้ลดการปล่อยมลพิษเพื่อรับมือกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีอย่างรวดเร็ว กำลังบังคับให้พวกเขาต้องดำเนินการ
แต่นั่นทำให้หลายคนโกรธ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
เมื่อรัฐบาลและหน่วยงานกำกับดูแลเปลี่ยนแปลงนโยบายอย่างมาก นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับน้ำมันดีเซลซึ่งครั้งหนึ่งเคยได้รับการส่งเสริมให้เป็นวิธีการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก แต่ปัจจุบันถูกมองว่าเป็นตัวทำลายเมือง
โดย นิโคลัส วิโนคูร์
ภาษีน้ำมันของฝรั่งเศสเป็น คำสัญญาในการหาเสียง ของ Macron ที่มุ่ง “คำนึงถึงต้นทุนที่ซ่อนอยู่ของความเสียหายที่เกิดจากการปล่อยก๊าซเรือนกระจก” ในราคาหน้าปั๊ม
“เราได้พัฒนาโครงสร้างพื้นฐานสำหรับการเคลื่อนย้ายส่วนบุคคล เพื่อการค้า การช้อปปิ้ง และการผลิต และตอนนี้เรากำลังบอกว่าเราหยุด” — โธมัส ชมิด
ในขณะเดียวกัน Merkel และรัฐบาลของเธอก็พยายามปกป้องอุตสาหกรรมรถยนต์ที่แปดเปื้อนไปด้วยเรื่องอื้อฉาวของ Dieselgate ในปี 2015 ขณะเดียวกันก็ต้องมั่นใจว่าผู้ขับขี่ไม่ถูกบังคับให้ต้องจ่ายค่าซ่อมแพงๆ ในขณะเดียวกัน พวกเขาอยู่ภายใต้แรงกดดันที่เพิ่มขึ้นจากศาลให้สั่งห้ามรถยนต์ที่ก่อมลพิษมากที่สุดจากใจกลางเมือง ซึ่งเป็นความเคลื่อนไหวที่มีเป้าหมายเพื่อทำให้มลพิษทางอากาศอยู่ในขอบเขตกฎหมายของสหภาพยุโรป
ผลสำรวจโดย Bild รายวันของเยอรมันในเดือนนี้พบว่า 52 เปอร์เซ็นต์ของชาวเยอรมันต่อต้านการห้ามรถยนต์ดีเซล การสำรวจก่อนหน้านี้โดย YouGov พบว่า 72 เปอร์เซ็นต์ไม่มั่นใจว่ารัฐบาลของ Merkel จะสามารถขัดขวางการแบนได้ในขณะที่คำตัดสินของศาลทวีคูณขึ้น
หลายคนมองว่ามาตรการดังกล่าวเป็นอันตรายต่อค่านิยมหลักของชีวิตชนชั้นกลางในยุโรป: ความเป็นอิสระที่มาพร้อมกับการเป็นเจ้าของรถยนต์ของคุณเอง
“ตั้งแต่การพัฒนารถยนต์ มันกลายเป็นส่วนหนึ่ง
ของมาตรฐานการครองชีพใหม่ มันให้อิสระแก่คุณ” โทมัส ชมิด หัวหน้าฝ่ายปฏิบัติการของฮุนไดในยุโรปกล่าว “เราได้พัฒนาโครงสร้างพื้นฐานสำหรับการเคลื่อนย้ายส่วนบุคคล เพื่อการค้า การช้อปปิ้ง และการผลิต และตอนนี้เรากำลังบอกว่าเราหยุด ถ้าคุณจะทำสิ่งนี้ในฐานะผู้จัดการ คุณไม่ฉลาด”
ผู้ประท้วงสวมเสื้อกั๊กที่มีข้อความว่า “มาครงทำให้ฉันหัวรุนแรง” ระหว่างการเดินขบวนต่อต้านแผนการขึ้นภาษีน้ำมันของประธานาธิบดี | Bertrand Guay / AFP ผ่าน Getty Images
ในฝรั่งเศส ความคับข้องใจของผู้ขับขี่รถยนต์เพิ่มขึ้นตั้งแต่เดือนกรกฎาคม 2560 เมื่อนายกรัฐมนตรี Edouard Philippe สนับสนุนการลดความเร็วจำกัดทั่วประเทศจาก 90 เป็น 80 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
ซึ่งมีเป้าหมายเพื่อปรับปรุงความปลอดภัยทางถนน แต่ก่อให้เกิดความไม่พอใจในชนบท แม้ว่ามาครงจะยืนเคียงข้างนายกรัฐมนตรี แต่สื่อฝรั่งเศสระบุว่าเขาไม่ชอบทัศนวิสัยของการเปลี่ยนแปลงขีดจำกัดความเร็ว
แรงกดดันเพื่อให้บรรลุผลประโยชน์ทางนิเวศวิทยา โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจาก การลาออกของอดีตรัฐมนตรีสิ่งแวดล้อม Nicolas Hulot ที่กำลังออกอากาศอยู่ ทำให้เกิดมาตรการเพิ่มเติมที่ทำให้ผู้ขับขี่รถยนต์โกรธมากยิ่งขึ้น
การเพิ่มค่าผ่านทางบนทางหลวง การลอยตัวแนวคิดในการเรียกเก็บเงินจากผู้ขับขี่รถยนต์เพื่อใช้ถนนบางเส้นรอบกรุงปารีส และการเพิ่มภาษีน้ำมันล้วนเป็นมาตรการที่มีเป้าหมายเพื่อช่วยให้ฝรั่งเศสเปลี่ยนไปใช้รูปแบบการขนส่งที่สะอาดขึ้น
MEP Bas Eickhout ชาวดัตช์ ผู้สมัครชิงตำแหน่งผู้นำพรรคกรีนส์ในการเลือกตั้งยุโรปในปีหน้า คิดว่าปัญหาของ Macron ที่มีต่อผู้ประท้วงเกิดจากการที่เขาสร้างต้นทุนของการเปลี่ยนผ่านสีเขียวให้กับผู้บริโภค แทนที่จะเป็นบริษัทขนาดใหญ่ นั่นเป็นสิ่งที่นักการเมืองชาวเยอรมันหลีกเลี่ยง และจนถึงขณะนี้ยังไม่มีการประท้วงครั้งใหญ่จากผู้ขับขี่รถยนต์ชาวเยอรมัน
ปัญหาที่เบอร์ลินและปารีสเผชิญอยู่กำลังเกิดขึ้นที่อื่นในยุโรปเช่นกัน
แม้แต่ในนอร์เวย์ที่รัฐบาลทุ่มเงินหลายพันล้านเพื่อโปรโมตรถยนต์สะอาด คนหลายพันคนก็ออกมาประท้วงแผนการเปิดตู้เก็บค่าผ่านทางเมื่อต้นปีนี้
Glen Peters จากศูนย์ CICERO ของนอร์เวย์เพื่อการวิจัยสภาพภูมิอากาศระหว่างประเทศกล่าวว่ายุ่งเหยิงกับสิทธิ์ในการนั่งราคาถูกและนักการเมืองกำลังเผชิญกับการผลักดันกลับ “มันเป็นความสมดุลที่ยากมากสำหรับรัฐบาลที่จะมีความทะเยอทะยาน แต่ไม่ทะเยอทะยานมากเกินไป” เขากล่าว
